Dla kierowcy korek to udręka, ale w autobusie czy tramwaju staje się okazją do sięgnięcia po książkę. Joanna Pawłowska, autorka Facebookowego projektu „bo ma daleko do domu” zagaduje czytelników poznanych w tramwaju lub autobusie, prosi o opinie na temat lektury i uwiecznia ich na zdjęciach.
Kim jesteś i czym się zajmujesz?
Od kilku lat pracuję jako redaktorka w jednej ze stacji telewizyjnych, a teraz dodatkowo w drodze do i z pracy – rozmawiam z ludźmi o książkach.
Skąd wziął się pomysł fotografowania ludzi z książką? Przyświeca temu jakaś idea? Chcesz poprawić statystyki czytelnictwa w Polsce?
Pomysł na „bo ma daleko do domu” pojawił się w jednym z dłużących się korków, gdzieś w okolicach placu Grzybowskiego. Książka niesie ze sobą bardzo pozytywny ładunek i jest dobrym punktem wyjścia do rozmowy. Ciekawi mnie, ile ktoś może i chce powiedzieć o sobie, mówiąc o tym, co czyta. Nie działam w ramach żadnej zorganizowanej akcji wspierającej czytelnictwo w kraju, ale jeśli ktoś trafi na wypowiedzi moich rozmówców i zainspirowany postanowi przeczytać jakaś książkę, to super.
Pamiętasz pierwszą osobę, którą fotografowałaś? Bałaś się zagadać? Jaka to była książka?
Pamiętam, to była dziewczyna z książką o oficerach polskiego wywiadu, którą dostała jako świąteczny prezent. Był początek stycznia i sporo ludzi czytało wtedy, to co znaleźli parę dni wcześniej pod choinką.
Z jaką reakcją się na ogół spotykasz? Osobiście nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby zareagować negatywnie, ale czy ludzie czasami się wstydzą? Wolą nie pokazywać co czytają?
Większość ludzi reaguje pozytywnie, a niektórzy nawet bardzo entuzjastycznie. Ludzie przeważnie chcą rozmawiać. To nie jest wbrew pozorom takie proste w obecności tłumu opowiadać obcej osobie o tym co się czyta i dlaczego. Tym bardziej, że swoimi pytaniami wyrywam czytającego z jakiejś książkowej rzeczywistości, do której właśnie z przyjemnością uciekł, żeby odciąć się od tej tramwajowo-autobusowej scenerii.
Czy zaciekawiły Cię książki, które czytali podróżujący ludzie? Przeczytałaś jakąś?
Do kolejki oczekujących na przeczytanie dopisałam reportaż „Czesałam ciepłe króliki” Dariusza Zaborka. Bardzo lubię literaturę non-fiction.
Planujesz jakoś rozwijać swój książkowy ten projekt, czy może masz już w głowie inne pomysły?
Pomysły są i właśnie jestem w trakcie ich realizacji, dlatego wolę jeszcze nie zdradzać szczegółów. Formuła „bo ma daleko do domu” rozwinie się na wiosnę!
Rozmawiała: Małgorzata Litorowicz
