Czy zdarzają ci się takie dni, kiedy scrollując Facebooka albo zabijając czas przeszukując Behance, nagle zapominasz o wszystkim co dotychczas widziałaś/eś? Mnie zdarza się to często, może nawet za często.
Lista interesujących zjawisk artystycznych wydaje się nie kończyć. Na szczęście.
Oto bardzo subiektywna lista osób, których prace moim zdaniem warto znać.
Ostatnio natknęłam się na nostalgiczny klimat ilustracji “Supersam” Marcina Wolskiego. Mocno zapachniało mi obrazami E. Hoppera, którego bardzo cenię. Dla mnie Marcin robi rzeczy magiczne. Polecam każdą jedną ilustrację do zbadania.
Oczywista oczywistość w zestawieniu. Nazwisko niosące za sobą przekaz “jestem zwycięzcą”. Uzdolniony i doceniony. Rozpoznawalny w każdych okolicznościach. Więcej komplementów nie pamiętam, żadnego nie żałuję.
Jest świat radości przesiąknięty całą paletą barw i kolorów. I jest świat mroku i niepokoju. Świat pełen „nieoczywistości”. Uroczy w swoim nieoczywistym pięknie. Prace Patrycji zdecydowanie reprezentują dla mnie artystyczny Weltschmerz.
Ilekroć widzę rzeczy, które wychodzą spod ręki Łukasza, to martwię się o to jakie zasieją spustoszenie w mojej głowie. W gruncie rzeczy, boję się domyślać co siedzi w głowie autora. Jeśli lubisz turpistyczny i przejaskrawiony świat to właśnie jesteś w psychodelicznym Luwrze.
Kreska idealna, a tematy niebanalne. W każdej ilustracji widzę kokieteryjne mrugnięcie oka, którego zresztą nie sposób oderwać od samych prac Mateusza. Mocno odrealniona podróż w nieznane. Feeria barw i emocji.
Kiedy pierwszy raz zobaczyłam prace Gosi to pomyślałam o Picasso. Pierwsze skojarzenie, ale jakże nobilitujące. Im mocniej zagłębiałam się w ten świat, tym bardziej byłam przekonana, że wypracowała unikalny styl, który zachwyca. Ja w pełni wsiąkam w tą nieco surrealistyczną czasoprzestrzeń, z całym bogactwem charakterów portretowanych postaci.
Mocno, mocno abstrakcyjne prace. Zabawa konwencją, ale tak bardzo zapada w pamięć, że cykl „How to” wraca za każdym razem, gdy spoglądam w lustro przy codziennych, porannych zabiegach 🙂 No, może bez tego męskiego pierwiastka i psychopatycznego uśmiechu szaleńca. Czasami…
Ach te rozkosznie pląsające panie o Rubensowskich kształtach. Tak pięknie zilustrowane, że aż chce się porzucić konwenanse i oddać tańcom i swawolom jak na “La Danse” u Matisse. Czy może być lepsza rekomendacja?
Te ilustracje mocno nawiązują do świata filmowego i w pełni oddają osobowość postaci filmowych. Każda ilustracja to wizualnie opowiedziana historia kryjąca się za bogatym życiorysem zobrazowanym przez Tomasza. Doskonale oddane wszelkie emocje, fantazje i charakterystyka tych wszystkich Nicholsonów, Pittów, Spacey’ów czy Terminatorów.
Nieustannie odkrywam nowe smaczki i niuanse prac Patryka. Poza umiejętnością kreowania bardzo ludzkich i jednocześnie niepokojąco emocjonalnych ilustracji, ma on dar zaskakiwania. Masz przed oczyma po tysiąckroć ograny motyw i temat, ale musisz zachować pełną czujność w odbiorze, ponieważ u Patryka nic nie jest oczywiste. To świat paradoksów, ale i flirtu z bardzo poważną ilustracją i kulturą.
Subiektywny ranking Anny Pietrzak, Production Director w agencji Clipatize www.clipatize.com
